Dessert met sambuca
Door: Simon
Blijf op de hoogte en volg Manus
16 Augustus 2020 | Duitsland, Witzenhausen
Na weer anderhalf uur komen we in het werradal, in Wanfried, waar we willen lunchen. We vinden een biergarten, waar we alleen koude kartoffelsalat kunnen krijgen. Voor de rest is er alleen schweinebraten und wurst, waar we allebei niet van houden. Maar we zitten wel de hele tijd in de braaddampen. We hebben energie nodig, dus nemen nog een portie kartoffelsalat. En dan gaan we verder. En ontdekken dat 200 meter verderop nog een uitspanning is, veel leuker, mooier gelegen en met veel meer te eten. Zul je altijd zien: de wet van behoud van ellende slaat toe!
We besluiten naar Witzenhausen te gaan, daar is een camping, 42 km verderop. Moet lukken. Echter, de zon begint te branden, de routebordjes sturen ons in de war en dat houdt dat we uiteindelijk 15 km verkeerd en omfietsen. Met de tong op de schoenen arriveren we op de camping. Ziet er goed uit. Ernaast is een voetbalveld waar een flink aantal jongens van allerlei huidskleur zeer enthousiast voetballen. Asielzoekerscentrum in de buurt? Maar nee, later ontdekken we dat Witzenhausen een school voor tropische landbouw herbergt, dat zal de aanwezigheid van mensen uit allerlei culturen verklaren.
Na het opbouwen van de tent en het douchen (overigens de eerste camping die werkt met douchemunten!) gaan we uit eten in het dorp. Prachtig centrum met mooie straten vol vakwerkhuizen. We zitten bij een pizzeria die goed eten serveert, maar wel wat traag. Na de pizza vragen we om de dessertkaart; die krijgen we en dan gebeurt er niets! Na veel gezwaai is de ober bereid om de bestelling op te nemen. Hij belooft een dessert met sambuca, oftewel een brandend dessert. Hij knoeit met de aansteker en krijgt geen vlam. Teveel wind denkt hij. Te weinig sambuca denk ik. Maar het smaakt goed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley