Fahrräder en radfahrer

Manus en ik hebben allebei 4 resp. 5 jaar Duits gehad op de middelbare school. Daarmee zou je een eind moeten komen in Duitsland. En inderdaad gaat het meeste ook wel goed. Eigenlijk steeds beter. Maar gisteren begon ik me iets af te vragen. Manus wist het ook niet precies. Google wel en vertelde ons: fietsers, dat zijn Radfahrer en fietsen dat zijn Fahrräder. Laat ik nou ongeveer 8 keer een camping hebben gebeld met de vraag: Wir sind zwei Fahrräder aus Holland, haben Sie ein Zeltplatz für uns?

Het zal jullie verbazen, maar eigenlijk is mijn gewicht iets aan de hoge kant voor het fietsen in de bergen. Manus daarentegen is een gespierde en lichtgewicht atleet. Hij doet nog steeds aan hardlopen en heeft ooit de marathon binnen de drie uur gelopen. Wij schelen flink in gewicht. Bovendien heeft Manus minder bagage bij zich. Na enig rekenwerk kwam ik tot de conclusie dat ik ongeveer 140 kilo de berg op fiets ( inclusief fiets en bagage) en Manus 110. Ik zei dat tegen Manus, waarop hij reageerde: ja, daar kan ik niks aan doen!
Daar heeft hij natuurlijk gelijk in, maar feit is wel dat als het steil wordt, Manus sneller omhoog gaat dan ik. Dat is geen probleem, want als we dan weer naar beneden gaan, ben ik weer veel sneller. Enerzijds wordt dit verklaard door de gravitatie-energie, maar anderzijds ook door het feit dat ik niet graag kinetische energie verspil. Oftewel, ik rem liever niet tijdens de afdaling. Het kan zijn dat ik veel vertrouwen heb in mijn afdalingstechniek of anderzijds dat ik een overmatig gebrek heb aan risicoinzicht. Hoe dan ook, het blijkt dat we elkaar niet veel ontlopen in fietsvermogen en dat is natuurlijk prettig om te merken.

Onze route vandaag was eerst even zoeken, vanaf de camping weer terug naar de Eder-route. Dat ging goed en het was mooi fietsen vanmorgen. We kwamen mooinop tijd aan in Waldeck, waar we wilden lunchen. Helaas begon een kilometer het te regenen en al snel heel hard. Eerst een half uur schuilen, toen een bankje gezocht, geluncht en gekeken hoe we verder wilden fietsen. Maar toen kwam er weer een enorme bui, met onweer erbij. Al met al was het pas half drie weer droog. We keken waar we terecht konden: pension, jeugdherberg, camping en kozen voor de jeugdherberg. Die bleek echter wegens Corona gesloten en toen werd het de camping in Scheid aan de Edersee. Daar staan we nu. In koken hebben we geen zin meer, dus gaan we uit eten. Na een goede veggie burger duiken we de tent in, het onweer nadert al.