Gotha is het wel!

Een bijzondere dag vandaag. Het begon ermee dat de camping waaraan ik gisteren een reserveringsvverzoek mailde, belde met de boodschap dat ze waren gesloten. We moeten dus een andere route bedenken. Eerst maar eens naar het ontbijt.
Begin ik een humeurig persoon te worden? We moesten namelijk de avond tevoren een formulier invullen met onze ontbijtwensen. Tijdig inleveren svp, want dan Kan het voorbereid worden. Ook de tijd aangeven. Hebben we allemaal gedaan, komen we in de ontbijtzaal, geven we ons kamernummer, gaan ze dan pas aan de slag! Moeten we een kwartier wachten. En zie je dat mensen die later komen, al na drie minuten hun ontbijt krijgen. Daar word ik humeurig van!
Nog zoiets: zitten we op een terras waar keurig de tafels en stoelen op geruime afstand van elkaar staan, gaat de mevrouw die verderop zit naar de wc en loopt rakelings langs me heen. Haar man even later loopt zelfs tegen mijn stoel aan! Even later komt mevrouw weer voorbij en wil wat tegen me zeggen. Op 30 cm afstand. Ik roep geërgerd, mevrouw wilt u afstand houden? Die regel geldt toch ook in Duitsland? Mevrouw vindt dat er niks aan de hand is en gaat mopperend weg.

Maar goed, ons reisroute vandaag. We zoeken een andere camping, die 13 km verder ligt. Dat wordt een lange route, maar vooruit dan maar. We pakken alles in en lopen naar de Fahrradgarage. We hebben net de tassen bevestigd en dan begint het toch te regenen! We schuilen wel een uur. De moed zakt enigszins in de schoenen. Manus bekijkt de buienradar die zegt dat het de hele dag regen en onweer zal zijn en stelt voor om maar een extra dag in Weimar te blijven. Daar zie ik wel tegenop en daarom stel ik voor om de trein naar Gotha te nemen en vandaaruit naar de camping te fietsen. Een half uur later zitten we al met fiets en al in de trein. We komen in Gotha aan en daar is het droog; ondanks de voorspelling van regen!

Gotha biedt ons een bijzondere ervaring. We Hadden geen beeld van de stad. Gotha, gotisch, ghotic, zwart? Het station is oud met een groot plein ervoor. Daar is bijna niemand. We fietsen richting centrum, door brede straten met veel enorm grote panden. Maar er is niemand te zien! Geen mens op straat. Dichter bij het centrum volgen we een bordje naar het slot. Tot onze verrassing wat hoger gelegen, een enorm paleis! We lopen over het grote binnenplein, door de poort aan de andere kant en hebben dan opeens een prachtig uitzicht op de oude binnenstad. Veel mooie vakwerkhuizen in allerlei kleuren.
We dalen af de binnenstad in en genieten van de architectuur en de rustige sfeer. In de winkelstraat is een tweedehandsmarkt en zelfs daarin het nog redelijk rustig. Na de koffie gaan we dan toch maar eens fietsen. Het levert een leuke route op, met aan het eind nog een prachtige rit dwars door het nationaal park Hainich.
En de camping in Weberstedt is ook prima.